Drugie zawody czyli powalczymy z rycerzami na zamku

Castle Triathlon Malbork

Kolejne zawody na które się wybrałem to Castle Triathlon Malbork na dystansie 1/2 Iron Mana. Odbyły się w 2015 roku. Zdecydowałem się na udział w nich, na dwa miesiące przed startem.

Retrospekcja sprzed zawodów…

Po ostatnim triathlon sprint w którym brałem udział. Było trochę problemów ze zdrowiem, co skutecznie wykluczyło mnie z treningów w roku 2014, ale o tym już zapomniałem 🙂

Cel, miałem. Chciałem ukończyć 1/2 Iron Mana (2km pływanie, 90km rower i 21km biegu). Nie planowałem tego zrobić w żadnym konkretnym czasie. To znaczy musiałem w ciągu 8 godzin, bo taki był limit czasowy, ustalony przez organizatora. Miałem jednak bardzo cichą nadzieję, że powalczę o czas 6:00 – 6:15. Najważniejsze było dla mnie ukończenie i nie zejście z trasy w czasie zawodów, z powodu braku siły.

Ziarenko triathlonu

Były to pierwsze zawody w których chciałem wystartować od pamiętnej rozmowy z Marcinem. Kiedy to dwa lata wcześniej, snuliśmy plany o Iron Manie. Podczas której postanowiłem, że ukończę kiedyś dystans 1/2 Iron Mana.

Malbork jest daleko

Malbork od Lublina dzieli minimum 500 km. Więc było to dla mnie też wyzwanie logistyczne. Na środek transportu wybrałem mój samochód, na nocleg wybrałem miejscowość Świecie nad Wisłą gdzie mieszka moja babcia. Czyli połączyłem start z odwiedzinami. Jedyny minus tego planu, rano przed zawodami musiałem dojechać ponad 100 km do Malborka. Jednak miejsce noclegu i babcia, wynagrodziły mi trud logistyczny.  Gdy babcia dowiedziała się, że muszę jeść dużo, to uwierzcie mi tym co przygotowała na wyżerkę najadła by się armia małego kraju.

Dzień przed

Dzień przed zawodami udałem się do Malborka w celu zapoznania się z dojazdem do miejsca startu. Wstawienia roweru do strefy zmian i odebrania pakietu startowego. Zalecam Wam jeśli to oczywiście możliwe abyście przyjechali dzień wcześniej na miejsce startu. Zobaczyli jak organizatorzy zaplanowali wioskę startowa. Jak wygląda strefa zmian miedzy dyscyplinami. Im mniej będziecie mieć na głowie w dzień startu tym lepiej. Łatwiej Wam będzie się skoncentrować na samych zawodach. Po drugie, fajnie jest dzień wcześniej pogadać z innymi zawodnikami, czy z organizatorami. Większość zawodów ma organizowane tak zwane pasta party dzień przed zawodami. Moim zdaniem jest to super inicjatywa, niestety ze względu na odległość jaką miałem do pokonania do noclegu nie miałem czasu i siły zostać na wieczorne spotkanie. Cały dzień już bylem w trasie bo przecież jechałem z Lublina.

Plan dnia przed startowego wykonałem, czyli odebrałem pakiet startowy, rower wstawiłem do strefy zmian. Zapoznałem się z trasa no i obejrzałem akwen w którym będę płynął dnia następnego. W Malborku pływamy w zamkniętej części rzeki Nogat u podnóża pięknego malborskiego zamku.

Dzień startu

Pierwsze zawody, moje prawdziwe zawody triathlonowe. Musze przyznać że stres przedstartowy był ogromny. Jednak możliwość przetestowania się w prawdziwym starcie to coś co daje na tyle dużo pozytywnych emocji, że myślicie tylko o wystrzale startowym.

Czas zacząć

Delikatna rozgrzewka na początek, następnie zaniosłem bidony i żele energetyczne do strefy, sprawdziłem rower i dopompowałem opony. Pozostało mi tylko założyć piankę do pływania. Muszę przyznać, że tego obawiałem się najbardziej, bo nigdy wcześniej nie pływałem w piance w otwartym akwenie. Po przebraniu stanąłem na starcie i czekałem na komendę wejścia do wody. Start w Malborku jest „z wody” czyli wszyscy zawodnicy muszą być miedzy bojkami startowymi i wtedy następuje sygnał startowy. Musze przyznać że dystans 30 metrów od wejścia do wody do linii startowej był dla mnie trudny. Miałem wrażenie że pianka zgniata moje płuca przez co nie mogę oddychać. Odchyliłem wiec trochę piankę przy szyi i wpuściłęm trochę wody do środka, pomogło i to bardzo. Z czystym sercem polecam wam ten zabieg.

No to start!

No i kto niby powiedział że pływanie na basenie jest super. Po starcie w Malborku już wiem, basen to nuda nie ma w nim nic zaskakującego, ciekawego i niebezpiecznego. Basen to jak by co kilkanaście sekund ściana/ściana/ściana/ściana i tak na przykład 100 razy, nuuuuuuuuuuuuda. Na basenie jesteście jak piłeczka pingpongowa odbijająca się miedzy ścianami. Natomiast otwarty akwen i 250 osób płynących do tej samej boi. Osób które nie są pogrupowane pod względem umiejętności i szybkości pływania jest suuuuuuuuuuuuuuuuper. Na pewno można nazwać to sportem ekstremalnym :). Zdarza się, że ktoś wpływa na Ciebie, czasem Ty wpływasz na kogoś. Jesteś szarpany za nogi lub wciągany pod wodę, bywa że oberwiesz czyjąś piętą w twarz. Najlepsze są przepychanki przy nawrocie przy boi, bo każdy chce skrócić sobie dystans o te 2 metry i przepłynąć przy samej boi. Tak w tym pływaniu nie ma nudy, jedyne co mi przeszkadzało to non stop parujące okularki przez które ciężko było zlokalizować cel trasy. Dowiedziałem się od bardziej doświadczonych współzawodników, że trzeba stosować spray antyfog do okularków. Niestety dowiedziałem się o tym dopiero po zawodach. Moje pierwsze 2 km pływania pokonałem w 39:11 co dało mi 120 miejsce.

Strefa zmian

Nadszedł czas na moją pierwsza zmianę z pływania na rower i to była jedna wielka masakra. Brak doświadczenia w tej materii odzwierciedlał mój czas czyli 11:57 miejsce 245 to chyba jeden z ostatnich czasów. Największym problemem było dla mnie zdjęcie pianki zmarzniętymi rękoma. Mokra pianka zasysa się do skóry, dlatego ręce i nogi należny posmarować oliwką, przed założeniem pianki. Niestety wiem to dopiero dzisiaj. No nie ważne, straciłem na tej zmianie strasznie dużo czasu. Prawie 12 minut zawodowcom pewnie starczyło by to jeszcze na zjedzenie schabowego o ile jedzą kotlety :). Dla mnie jednak ważne było że już siedziałem na rowerze.

Rower

Przede mną 3 pętle każda po 30 km, a pogoda nie dopisywała, wiał bardzo silny wiatr. Było tak wietrzne że Ci którzy mogli zdjęli dyski z kół w rowerach triathlonowych. Bo nie dało by się z nimi jechać. Przy bocznym wietrze trzeba było wychylać się w kierunku do wiatru żeby utrzymać się na rowerze. Trasa w większości przebiegała miedzy polami i nie było się gdzie schować od wiatru. Czas w jaki przejechałem te 90 km to 03:07:04 i 154 miejsce przejazdu.

Bieg

No wiec odstawiam rower, zakładam buty do biegania i biegnę w trasę 21 km, czas zmiany 05:14 i miejsce 187, po czasie można chyba wnioskować ze zjadłem jakiś rosół bo niby gdzie straciłem te 5 minut? a jednak, po prostu je straciłem. Ważne że już biegłem, niestety zaczął padać deszcz, jednak na tym etapie było mi już wszystko jedno jaka jest pogoda. Ważne aby poruszać się do przodu.

Po 7 km trasy dopadł mnie niestety ból kolana co uniemożliwiło dalszy bieg i pozostało mi powolne człapanie na przemian z podbiegami w kierunku mety , to było najgorsze co mogło mnie spotkać i równie co nie planowane to załamujące. No nic z trasy zejść nie chciałem i dobiegłem w czasie 02:15:59 co dało 207 miejsce biegu.

Czas całkowity 06:19:25 i 187 miejsce w kategorii OPEN.

Podsumowanie SUPER SUPER SUPER, jeśli jesteście w stanie musicie tego spróbować, impreza przygotowana świetnie, klimat świetny, ludzie świetni. Teraz pozostało planowanie kolejnych startów, czasów do pobicia no i powrót do Lublina :).